Jaskinia Małotowa
50°10′58″N 19°45′10″E/50,182917 19,752778| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Długość |
56 m |
| Głębokość |
10 m |
| Wysokość otworów |
ok. 384 m n.p.m. |
| Kod |
J.Olk.I-07.27 |
Położenie na mapie gminy Jerzmanowice-Przeginia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu krakowskiego  | |
| 50°10′58″N 19°45′10″E/50,182917 19,752778
| |
| Strona internetowa | |
Jaskinia Małotowa – jaskinia w prawych zboczach środkowej części Doliny Będkowskiej na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej[1]. Znajduje się w lesie, około 35 m nad dnem doliny, a jej otwór w dolnym zakończeniu skalnej grzędy powyżej wywierzyska[2].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Z owalnego otworu jaskini opada korytarz stopniowo przechodzący w studnię o głębokości 5 m. Z jej dna odchodzi krótki korytarz zakończony salką o wysokości do 4 m. Wychodzą z niej ciasne korytarze łączące się w niemożliwą już do przejścia rurę. Z przeciwnego końca dna studni opada następna 4-metrowej głębokości studnia o dnie zawalonym namuliskiem. Od jej dna wychodzi niedostępna szczelina o wysokości kilku metrów. W szczelinie tej jest silny przepływ powietrza. Do góry ze studzienki wychodzi jeszcze pochyły korytarz o szerokości do 1,5 m. Ma silnie spękany strop i kończy się salką o wysokość 1 m, szerokości 2 m i długości 2 m. Przechodzi ona w niedostępną, zamuloną szczelinę z silnym przewiewem powietrza[3].
Historia poznania[edytuj | edytuj kod]
Początkowa część jaskini prawdopodobnie była miejscowej ludności znana od dawna. W 1980 r. znalazł ją i opisał J. Małota, ale tylko do głębokości 4 m, dalsza część jaskini była bowiem całkowicie zasypana. W 1982 r. A. Górny i A. Ociepka przekopali przejście do sali, w późniejszych latach stopniowo odgruzowano całą jaskinię. Dno studni zawalał gruz wapienny zmieszany z humusem, kolejne 2 metry to wapienny gruz, humus, kości zwierzęce oraz pochodzące z neolitu resztki glinianej ceramiki (kultura pucharów lejkowatych). Opadającą do najniższego poziomu studnię wypełniał humus zmieszany z lessem i szczątkami drobnych kręgowców, a korytarz piaszczyste osady. W trakcie tych prac zabezpieczono studnię przed przypadkowym wpadnięciem do niej ludzi, a w 1995 sporządzono plan jaskini[2].
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Praca zbiorowa: Jura Krakowsko-Częstochowska. Informator turystyczny. Ogrodzieniec: Związek Gmin Jurajskich, 2018. ISBN 978-83-947430-8-6.
- ↑ a b Jaskinie Wyżyny. Miesięcznik, nr 3, marzec-kwiecień 1995. Andrzej Górny „Jaskinia Mołotowa”. ISSN=1429-1363
- ↑ Jaskinia Małotowa. [dostęp 2018-10-05].